dinsdag 22 oktober 2013

The ones that changed my life ... part 5

Ruim zeven jaren zit ik nu in de spellenwereld, erg actief, nog steeds enorm gepassioneerd en dat viert dezer tijden hoogdagen, gezien het feit dat Spiel Essen echt vlak voor de deur staat. (meer hierover op onze SpinLi-blog = aanrader!) Enorm veel zaken heb ik mogen leren, zowel op technisch, economisch, sociaal, politiek en vooral menselijk vlak.
Als er één ding is dat ik echt geleerd heb, dan is het de enorme verscheidenheid aan mensen die bezig zijn met deze hobby. En of het nu om bordspellen gaat of eender welke andere vorm van verenigingsleven, sport, muziek, ... succes zit onlosmakelijk verbonden met de kern van mensen die rondom de vereniging leeft, meeleeft en diezelfde passie deelt. Neem dit alles weg en er blijft bijzonder weinig over van datgene dat je dacht dat toch iets waard was!

Ik heb het "onmenselijke", wijze geluk gehad dat ik enorm toffe mensen heb mogen leren kennen (en ik gebruik bewust zo veel werkwoorden) en ik hoop dat de reis hier nog niet ten einde is. Het project dat we "Spelen met SpinLi" doopten, blijkt een enorm leuk tijdverdrijf, zowel voor gasten als gastheer en daar kan ik enkel enorm gelukkig om zijn. Woorden van dank heb ik al vaak rondgestrooid, maar dit kan je echter niet genoeg doen. Lieve medespelers, jullie zorgen er elk op jullie manier voor dat ik dit zo'n toffe hobby vind. Elke medespeler is tegelijkertijd ook een tegenstrever, elk met z'n speelstijl, z'n ruwe kantjes en schitterende humor. De één hanteert een eerder droge Geubelshumor, de ander moet het dan weer hebben van de betere "'t is geel en het zit in de boom"-mopjes. Dank je wel om mij aan het lachen te brengen op een moment dat mijn grijze hersencellen aan het kraken zijn, bij het overpeinzen van die ene belangrijke tactische zet, waarin ik sowieso al niet al te sterk ben. Zonder dat ik namen hoef neer te typen, want ik ben ervan overtuigd dat de juiste personen zich wel aangesproken zullen voelen, een dikke merci voor alles. Merci voor je aanwezigheid, merci voor je lach, traan en hilarisch gegrom en gevloek. Jullie zijn zonder meer vrienden voor het leven geworden, ook buiten het speelse gegeven.
Dat mensen verschillend zijn en niet altijd even makkelijk in te schatten, is nou net dat aspect dat van cruciaal belang is in het spel dat ik graag als vijfde in deze reeks stop.

The ones that changed my life - part 5 : Battlestar Galactica

Met het schaamrood op mijn wangen geef ik grif toe dat ik nog nooit van de televisieserie had gehoord toen ik dit spel leerde kennen. Gelukkig brachten enkele vrienden mij op de hoogte van dit fantastische mind-fucking spel dat een ongelooflijke vertaling is van de sfeer die er heerst in het Battlestar Galactica universum. Na één speelbeurt heb ik de ganse serie tijdens een vakantie non-stop doorgekeken en raakte ik nog meer overtuigd van de kwaliteiten van het bordspel.

U moet er wel even u tijd voor nemen om dit spel op tafel te leggen en heeft liefst ook een volle speeltafel, dan komt de kern van dit spel nog meer tot z'n recht. En vooraleer u op het thematische ruimtethema afknapt, zou ik u toch willen aanraden om even door te zetten. Desnoods probeert u zich even volledig los te rukken van het intergalactische gegeven (dat ook mij niet echt ligt) en ontdekt u iets waar u al lang naar op zoek was, een spel waar hoogverraad en verborgen identiteit echt hoogtij viert. Vergeet voor één keer die weerwolven, met dat makke gedoe altijd, waar diegene met de grootste mond altijd geviseerd wordt. Hij zou bij god moeten beloond worden om de animo erin te houden. Dat gaat hier niet nodig zijn, het spel op zich en de gebeurtenissen zorgen er wel voor dat u, met uw onweerstaanbare overlevingsdrang, zal proberen om de aarde te bereiken. Of misschien net niet ... wie zal het zeggen? Welke kant kies je eigenlijk? Of is er misschien een kansje dat je halverwege het spel van gedachten veranderd?

Het is moeilijk om met woorden te vatten wat een potje Battlestar Galactica kan teweegbrengen, alleszins uren nabespreking en maanden, misschien wel jaren sterke en stoere anekdotes van dat éne memorabele potje waarin dat stille water plots wel erg diepe gronden bleek te hebben. Om de tuin geleid door die altijd fijne, lieve medespeler, diegene die met de glimlach een nederlaag aanvaard. Of net het tegenovergestelde, een heroïsche overwinning met een megalomane heerser die zowel de presidents- als admiraaltitel naar zich toe weet te trekken door iedereen om de tuin te leiden en ze nadien als marionetten in z'n circus te gebruiken. Eén ding is zeker, dit spel laat niemand onberoerd. En neen, ik zal dit spel niet elke dag op tafel leggen, daarvoor is het te goed (en ook een beetje te langdurig). U moet wachten op dat moment waarop z'n echte waarde naar boven kan komen en als u daar in slaagt, dan ontdekt u deze parel in al z'n schoonheid en misschien nog wel véél meer, u leert u speeltafelgenoten kennen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten