Vandaag, exact een week geleden heeft er een ingrijpende gebeurtenis ons leven totaal overhoop gegooid. De aankoop van een klein wonder dat sindsdien op deze grote wereld rondloopt onder de naam "Kamiel". Na het bekomen van de eerste emoties, het stilaan dichtgroeien van de fontanellen en het heen-en-weer-gerij naar het moederhuis, hebben we ons rustig kunnen settelen in ons eigen huisje.
Toegegeven, de eerste dagen was het een mesthoop, je moet voor alles terug een nieuwe plaats gaan zoeken. Een verzorgingskussen hier, een park daar, de kinderkamer nog snel van alle details voorzien. Leuk werk allemaal, dat is zeker waar, maar het mooiste zijn die momenten van rust : net na een verse pamper en een topgerechtje uit de mooist mogelijke verpakking, een moment van gelukzaligheid, een windje in de pamper en een geeuw er bovenop.
Qua recensent moet ik bij deze aankoop toch wel enkele kritische bedenkingen formuleren. Laat ons beginnen met een pluim voor het uitzicht. Het artwork ziet er werkelijk fantastisch uit, de uitgevers hebben kosten noch moeite gespaard om het product van alle toeters en bellen te voorzien. Het is zonder méér één van de mooiste hebbedingetjes die dit jaar op de markt verschenen is (maar ja, eigen kind schoon kind zeker). Daarnaast ervaren we ook een vlotte, redelijk eenvoudige omgang en verzorging, waarbij alles zichzelf wel zo'n beetje uitwijst. Het feit dat er geen handleiding is voorzien, wegens te veel personalisatie-mogelijkheden met alle mogelijke opties, stoort inzake dit kindje totaal niet.
Qua inzicht en doorzettingsvermogen wordt er wel wat verwacht van de eigenaars. Het verschonen der pamper of de nachtelijke versnaperingen die in het contract van de baby zijn opgenomen, neem je er met de nodige kleine oogjes met plezier bij (voorlopig toch nog :-) ). Of er enige tactiek of strategie bestaat om alles naar je hand te zetten, daarvoor is het nu nog wat te vroeg. Dit zal nog moeten blijken, nadat we meer ervaring hebben opgedaan. Zeker is al wel, dat dit onmogelijk de stempel "broken" zal dragen. Er is geen éénduidige en ultieme manier om zeker te zijn van een overwinning. Over het einde van deze onderneming wordt er ook niet gesproken, waarschijnlijk eindigt dit avontuur nooit, daarom zou ik ook graag willen afsluiten met een quote uit spellenland die zéér toepasselijk is : "When playing a game, the goal is to win, but it is the goal that is important, not the winning." (met dank aan Reiner Knizia)
zaterdag 31 december 2011
woensdag 21 december 2011
Ai Se Eu Te Pego
Misschien zegt bovenstaande titel u totaal niets ... wel, goed voor u. Ik ben er jammerlijk genoeg al helemaal van in de ban, erger dan van die éne ring zelfs. Ter verduidelijking geef ik u graag even mee dat het hier draait om de titel van een liedje dat op dit moment de Big Hit is bij MNM. Het kreeg de nodige media-aandacht doordat de bijpassende danspasjes vakkundig werden uitgevoerd door Ronaldo en Neymar (geen pannenkoeken in de voetbalwereld voor de leken). Aan een vertaling zou ik me beter niet wagen, maar de vloeiende heupzwiep met arm-trek-sleur-beweging laat weinig aan de verbeelding over. Ik heb me er persoonlijk al aan gewaagd, gelukkig voor iedereen die dit leest, is dit dan ook geen videoblog. 't Zou echt geen zicht zijn.
"Ai se eu te pego" ofte "Ik ga u pakken", wel het heeft me volledig gepakt moet ik zeggen. Een ganse dag met dat deuntje in je hoofd, 't is om er groen met purper bollekes van te worden. En als het even lijkt verdwenen ... wat doet een mens dan als hij thuis komt? De radio opzetten en het eerste wat je hoort ... jawel! Leuk liedje, laat daar geen twijfel over bestaan, anders zou het ook geen big hit worden natuurlijk. Maar het brengt me wel naadloos bij een fenomeen dat ons allen wel eens treft. Wat zijn zoal zaken die jou weten te pakken, wat blijft er maar in je hoofd rondspoken, uren nadat je de openbaring hebt mogen beleven?
Op filmgebied begin ik alvast te dromen, want er komt stilaan schot in de zaak bij Peter Jackson's "The Hobbit". Een voorafgaand verhaal van dat kleine, nietige, driedelige verhaal over dat éne ringetje, waarover ik het al had. Die beelden blijven voor eeuwig op ons aller netvlies gebrand en dat zal met deze nieuwe prent zeker niet anders zijn. Alleen dat trilogie-gedoe, daar kon ik mij aan storen. Een jaar wachten op het vervolg, 't was veel erger dan de gemiddelde seizoensfinale van pakweg Thuis of Familie, want die gaan na de vakantie gewoon door. Nachten heb ik wakker gelegen over hoe het Sam en Frodo zou vergaan, daar zo ver van huis. Dagen heb ik rondgedwaald in de Katholieke Hogeschool Kempen, me in Middle Earth wanend. 't Kroop gewoon in't koppeke mijnheer.
Ook in spellenland is het al niet veel anders. Pas enkele uren na het gestoei met kartonnen fiches, houten meeples en blokjes, miniatuurtjes uit poly-ethyleen, ... dan dringt het tot me door. Alea iacta est ... de teerling is geworpen, vaak een roemloze nederlaag ... af en toe een klinkende overwinning, maar dat is bijkomstig. Het gaat al lang niet meer over winst of verlies in mijn cortex, het gaat om de beleving. Een beleving die je aanzet om over iets wakker te liggen, die je pusht om een positieve recensie te schrijven op een totaal onbelangrijke spellenblog, die je oproept om het fenomeen zo snel mogelijk nog eens over te doen.
Vaak loopt deze herkansing af op een sisser, liefde op het eerste gezicht eindigt ook niet altijd met rozengeur en maneschijn. Misschien was het toch niet exact wat je ervan verwachtte, maar zorgden de omstandigheden en de flow van het moment voor zo'n "breinkietelaar". (bij deze solliciteer ik dan ook al maar voor het woord van 2012, want als torenpoepen en stoeproken het kunnen halen, dan kan deze het zeker).
Maar af en toe, als de maan en de sterren juist staan en de neuronen een vlekkeloze verbinding hebben, dan weet je dat het goed zit, dan heb je een pareltje in je handen. Een encefalogram zou misschien een concrete, wetenschappelijk uitleg kunnen geven aan het fenomeen dat ik hier probeer te beschrijven, maar ik twijfel eraan. Een gevoel kan je dan ook niet wetenschappelijk onderbouwen, je kan het enkel kracht bijzetten met een ondersteunend deuntje. Wat dacht u van "Ai se eu te pego"?
"Ai se eu te pego" ofte "Ik ga u pakken", wel het heeft me volledig gepakt moet ik zeggen. Een ganse dag met dat deuntje in je hoofd, 't is om er groen met purper bollekes van te worden. En als het even lijkt verdwenen ... wat doet een mens dan als hij thuis komt? De radio opzetten en het eerste wat je hoort ... jawel! Leuk liedje, laat daar geen twijfel over bestaan, anders zou het ook geen big hit worden natuurlijk. Maar het brengt me wel naadloos bij een fenomeen dat ons allen wel eens treft. Wat zijn zoal zaken die jou weten te pakken, wat blijft er maar in je hoofd rondspoken, uren nadat je de openbaring hebt mogen beleven?
Op filmgebied begin ik alvast te dromen, want er komt stilaan schot in de zaak bij Peter Jackson's "The Hobbit". Een voorafgaand verhaal van dat kleine, nietige, driedelige verhaal over dat éne ringetje, waarover ik het al had. Die beelden blijven voor eeuwig op ons aller netvlies gebrand en dat zal met deze nieuwe prent zeker niet anders zijn. Alleen dat trilogie-gedoe, daar kon ik mij aan storen. Een jaar wachten op het vervolg, 't was veel erger dan de gemiddelde seizoensfinale van pakweg Thuis of Familie, want die gaan na de vakantie gewoon door. Nachten heb ik wakker gelegen over hoe het Sam en Frodo zou vergaan, daar zo ver van huis. Dagen heb ik rondgedwaald in de Katholieke Hogeschool Kempen, me in Middle Earth wanend. 't Kroop gewoon in't koppeke mijnheer.
Ook in spellenland is het al niet veel anders. Pas enkele uren na het gestoei met kartonnen fiches, houten meeples en blokjes, miniatuurtjes uit poly-ethyleen, ... dan dringt het tot me door. Alea iacta est ... de teerling is geworpen, vaak een roemloze nederlaag ... af en toe een klinkende overwinning, maar dat is bijkomstig. Het gaat al lang niet meer over winst of verlies in mijn cortex, het gaat om de beleving. Een beleving die je aanzet om over iets wakker te liggen, die je pusht om een positieve recensie te schrijven op een totaal onbelangrijke spellenblog, die je oproept om het fenomeen zo snel mogelijk nog eens over te doen.
Vaak loopt deze herkansing af op een sisser, liefde op het eerste gezicht eindigt ook niet altijd met rozengeur en maneschijn. Misschien was het toch niet exact wat je ervan verwachtte, maar zorgden de omstandigheden en de flow van het moment voor zo'n "breinkietelaar". (bij deze solliciteer ik dan ook al maar voor het woord van 2012, want als torenpoepen en stoeproken het kunnen halen, dan kan deze het zeker).
Maar af en toe, als de maan en de sterren juist staan en de neuronen een vlekkeloze verbinding hebben, dan weet je dat het goed zit, dan heb je een pareltje in je handen. Een encefalogram zou misschien een concrete, wetenschappelijk uitleg kunnen geven aan het fenomeen dat ik hier probeer te beschrijven, maar ik twijfel eraan. Een gevoel kan je dan ook niet wetenschappelijk onderbouwen, je kan het enkel kracht bijzetten met een ondersteunend deuntje. Wat dacht u van "Ai se eu te pego"?
vrijdag 16 december 2011
Relativiteitstheorie
Het einde van het jaar komt stilaan in zicht, de hoogste tijd dus om een balans op te maken van het afgelopen speeljaar. Ik ga u dan ook enkele getallen naar het hoofd gooien, totaal overbodig, nietszeggend, maar misschien wel interessant om eens bij te reflecteren en na te denken over de toekomst.
Een toekomst die er sowieso héél anders gaat uitzien voor mij persoonlijk. Een aanstaand vaderschap, daar ga je niet al te licht over, life is more than a game, weet u wel. Ik sta er af en toe al een keertje bij stil, maar echt doordringen doet het nog niet. Maar net zoals de overvloedige neerslag die binnensluipt in de gemiddelde kelder in Vlaanderen dezer dagen, begint het bij mij toch ook stilaan te dagen. 24 december, die datum staat niet enkel in ons aller geheugen gegrift als zijnde de avond dat Maria en Jozef een stal zochten in Betlehem, maar ook het moment waarop mijn vriendin en ik samen een kribbe klaarmaken om een mooi geschenk te mogen ontvangen. Experten, gynaecologen hebben me echter al wel verteld dat bevallingen geen exacte wetenschap zijn en dat er toch rekening dient gehouden te worden met een afwijking van 3,2 % . U kan het dus gerust vergelijken met éénder welke Essen-release dit jaar. De beloofde 1000 exemplaren bleken er uiteindelijk 927 te zijn en wil het nu net lukken dat u bij die laatste 73 zit. Ach ja, dit alles is natuurlijk erg relatief. Een portie geduld, minder dan 2 maanden om precies te zijn en u kan het gewenste kleinood onder uw kerstboom leggen.
Of wij ons kleinood onder de boom zullen leggen, dat valt dus nog af te wachten. De kribbe staat alvast klaar, de kamer is ingericht, de lichtjes schitteren en een heleboel engeltjes (of zijn het vlindertjes?) kijken erop neer. Ze waarschuwden mij ook al dat de kerstballen ook niet echt veilig meer zullen zijn de komende jaren, maar dat nemen we er graag bij. Inleveren aan speeltijd, dat zou me lastiger vallen waarschijnlijk. Dit jaar staat de spellenteller op 334, waarvan vier spellen die meer dan 10 keer op tafel verschenen. Het zal u misschien niet verbazen dat dit King of Tokyo, 7 Wonders, Zombie dice en Perudo zijn, maar ook de rest van de lijst is impressionant. U kan hem ten allen tijde gaan bekijken op BGG, maar ik ga er u hier niet lastig mee vallen.
334 spellen, dat wil zeggen dat we bijna één spel per dag speelden, maar ook dit is natuurlijk weer erg relatief. Velen werden gebundeld in de talloze spellenavonden, speeldagen en gezellige samenkomsten met vrienden. Hiervoor ben ik in deze kerstperiode het meeste dankbaar. Een gezelschapsspel is enkel gezellig in goed gezelschap ... en hiermee, beste lezer, ben ik mee begiftigd. Dank u wel, lieve speelvrienden, dank je wel dat jullie samen met mij op pad gaan, dank je wel dat jullie mij af en toe véél te vaak de overwinning cadeau doen, dank je wel voor elk fijn speelmoment in 2011 ... ik hoop dat we op hetzelfde elan kunnen doorgaan in het nieuwe jaar.
Of er drie koningen geschenken zullen brengen, dat weet ik niet. Uwe, Wolfgang en Stefan zijn ook zo druk bezet de laatste maanden. De herders Matthias, Antoine, Bruno, Alf of Friedemann, die mogen ook zeker langskomen tijdens het feestdis. Een feestdis dat in alle relativiteit niet zo omvangrijk zal zijn. Plannen maken, is deze laatste dagen erg moeilijk, veel in huis halen is dan ook taboe. Een doosje "kinnekeskak" is dan weer wel op z'n plaats, dus hieraan mag u zich bij een bezoekje zeker verwachten ... Het beloven alleszins drukke tijden te worden, druk ... maar héél erg fijn. Voor ons zal de komende kerstperiode iets zeer speciaals zijn, wij kijken zonder meer uit naar 2012. En hopelijk droomt u allen met ons mee ... want af en toe is relativiteit niet te relativeren ... als u me begrijpt wat ik bedoel.
Prettige feestdagen en een fantastisch en speels 2012 gewenst !
Een toekomst die er sowieso héél anders gaat uitzien voor mij persoonlijk. Een aanstaand vaderschap, daar ga je niet al te licht over, life is more than a game, weet u wel. Ik sta er af en toe al een keertje bij stil, maar echt doordringen doet het nog niet. Maar net zoals de overvloedige neerslag die binnensluipt in de gemiddelde kelder in Vlaanderen dezer dagen, begint het bij mij toch ook stilaan te dagen. 24 december, die datum staat niet enkel in ons aller geheugen gegrift als zijnde de avond dat Maria en Jozef een stal zochten in Betlehem, maar ook het moment waarop mijn vriendin en ik samen een kribbe klaarmaken om een mooi geschenk te mogen ontvangen. Experten, gynaecologen hebben me echter al wel verteld dat bevallingen geen exacte wetenschap zijn en dat er toch rekening dient gehouden te worden met een afwijking van 3,2 % . U kan het dus gerust vergelijken met éénder welke Essen-release dit jaar. De beloofde 1000 exemplaren bleken er uiteindelijk 927 te zijn en wil het nu net lukken dat u bij die laatste 73 zit. Ach ja, dit alles is natuurlijk erg relatief. Een portie geduld, minder dan 2 maanden om precies te zijn en u kan het gewenste kleinood onder uw kerstboom leggen.
Of wij ons kleinood onder de boom zullen leggen, dat valt dus nog af te wachten. De kribbe staat alvast klaar, de kamer is ingericht, de lichtjes schitteren en een heleboel engeltjes (of zijn het vlindertjes?) kijken erop neer. Ze waarschuwden mij ook al dat de kerstballen ook niet echt veilig meer zullen zijn de komende jaren, maar dat nemen we er graag bij. Inleveren aan speeltijd, dat zou me lastiger vallen waarschijnlijk. Dit jaar staat de spellenteller op 334, waarvan vier spellen die meer dan 10 keer op tafel verschenen. Het zal u misschien niet verbazen dat dit King of Tokyo, 7 Wonders, Zombie dice en Perudo zijn, maar ook de rest van de lijst is impressionant. U kan hem ten allen tijde gaan bekijken op BGG, maar ik ga er u hier niet lastig mee vallen.
334 spellen, dat wil zeggen dat we bijna één spel per dag speelden, maar ook dit is natuurlijk weer erg relatief. Velen werden gebundeld in de talloze spellenavonden, speeldagen en gezellige samenkomsten met vrienden. Hiervoor ben ik in deze kerstperiode het meeste dankbaar. Een gezelschapsspel is enkel gezellig in goed gezelschap ... en hiermee, beste lezer, ben ik mee begiftigd. Dank u wel, lieve speelvrienden, dank je wel dat jullie samen met mij op pad gaan, dank je wel dat jullie mij af en toe véél te vaak de overwinning cadeau doen, dank je wel voor elk fijn speelmoment in 2011 ... ik hoop dat we op hetzelfde elan kunnen doorgaan in het nieuwe jaar.
Of er drie koningen geschenken zullen brengen, dat weet ik niet. Uwe, Wolfgang en Stefan zijn ook zo druk bezet de laatste maanden. De herders Matthias, Antoine, Bruno, Alf of Friedemann, die mogen ook zeker langskomen tijdens het feestdis. Een feestdis dat in alle relativiteit niet zo omvangrijk zal zijn. Plannen maken, is deze laatste dagen erg moeilijk, veel in huis halen is dan ook taboe. Een doosje "kinnekeskak" is dan weer wel op z'n plaats, dus hieraan mag u zich bij een bezoekje zeker verwachten ... Het beloven alleszins drukke tijden te worden, druk ... maar héél erg fijn. Voor ons zal de komende kerstperiode iets zeer speciaals zijn, wij kijken zonder meer uit naar 2012. En hopelijk droomt u allen met ons mee ... want af en toe is relativiteit niet te relativeren ... als u me begrijpt wat ik bedoel.
Prettige feestdagen en een fantastisch en speels 2012 gewenst !
woensdag 7 december 2011
David vs. Goliath
Gezien de weken waarin we ons nu bevinden (de advent), leek deze nogal godsdienstige titel de correcte keuze voor dit schrijfsel. Vorig weekend waren we met onze club weer te gast in het Dimpnacenter, een speelgoed- en cadeauwinkel in het hartje van Geel. Om u even te verduidelijken wat dit alles inhoudt, graag even een kort resumé.
Toen we een dikke vijf jaar geleden onze spellenclub opstartten, waren we op zoek naar een winkel die ons aanvankelijk een beetje kon ondersteunen. We konden toen natuurlijk niet voorspellen dat het zo'n snelle vaart zou lopen en zochten naar consistentie in de vorm van een spellenwinkel. Aangezien er toen nog niet zoveel online-winkels bestonden, of we er nog niets van af wisten en er in de onmiddellijke omgeving van Lille niet echt veel spellenwinkels waren (en nog steeds niet overigens), klopten we aan bij deze vriendelijke mensen uit Geel. Sindsdien is het een jaarlijkse traditie om in het eerste (of tweede) weekend van december met de club eens te passeren in de winkel. Die dag demonstreren we de spellen die in de winkel verkocht worden en waarvan wij zelf ook een exemplaartje hebben, zodat we het spel eens kunnen openleggen voor de bezoekers.
Het is niet zo dat het een drukte van jewelste is en dat je over de koppen kan lopen, maar het is toch telkens een gezellige bedoening. Het ene jaar is het al wat drukker dan het andere. Deze keer was het bezoek dat we kregen redelijk gespreid zodat we toch continu in actie waren en dat kunnen we enkel toejuichen. We hebben héél wat spellen kunnen demoën, spelregels overlopen en uitgelegd en toch ook gewoon gezellig meegespeeld. Bovendien hebben we enkele mensen kooptips kunnen geven en zijn er toch enkele bordspellen verkocht die anders in de rekken waren gebleven.
Want elk jaar weer horen we hetzelfde liedje terugkeren. Het is een doorn in ons gespecialiseerde spellenoog dat de mensen effectief enkel spellen kennen die op de televisie worden getoond. Een monopoly, levensweg, yahtzee of poker zijn nog steeds veruit de populairste producten. Ook de spellen van University Games en Goliath kennen héél wat kinderen aangezien ze deze in de klas al wel een keertje gespeeld hebben. De Smart en Thinkfun spellen verkopen zichzelf ook zonder enige problemen, en al zeker na een duwtje in de rug of een korte speelsessie. De meeste mensen vinden het blijkbaar fijn dat zoon- of dochterlief rustig in z'n eentje kan spelen, dan hoeven ze er zichzelf niet mee bezig te houden natuurlijk.
Het blijft toch een ongelijke strijd, het betere bord- en kaartspel krijgt niet dezelfde kansen als de spellen van de grote merken. Deze kansarmoede bestrijden we al enkele jaren, maar des te langer we ermee bezig zijn, des te harder is de kaakslag als zelfs mensen in de omgeving nog nooit van een spellenclub hebben gehoord, laat staan dat ze het logo van de club kennen voor een klein quizje op het jaarlijkse Kerstfeestje. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat er voor elk wat wils is in onze business en dat we iedereen effectief wel aan het spelen kunnen krijgen. Het aanbod is zo gevarieerd en zo aantrekkelijk geworden de laatste jaren dat ik zonder problemen de nodige info kan bezorgen als mensen om iets speciaals vragen. Maar ook daar wringt vaak het schoentje ... wat willen de mensen eigenlijk? Ze willen eens een moeilijker spel, zeggen ze dan. Oké, raad ik hen dan een twilight imperium III aan? Natuurlijk niet, met wat moet je gaan vergelijken, wat kennen ze al? Af en toe is er een lichtpuntje ... we spelen graag Machiavelli en zoeken nog een cool spelletje. Maar wil je dan een soortgelijk spel met karakterkeuze, het betere familiespel, een deftig bordspel of toch liever een kaartspelletje met het nodige karakter?
Nog groter wordt de frustratie als je de unplugged spellen gaat vergelijken met de digitale versie van deze vorm van vertier. Tijdens één namiddagje in de winkel zagen we welgeteld vier (4!) exemplaren van Wii dance 3 over de toonbank gaan. Dat is dus een gemiddelde van één spel per uur ! Stel je voor dat we ditzelfde kunnen bereiken met een, laat-ons-zeggen-door-de-weekse-ticket-to-ride, dan zijn er per "winkel"dag acht topspellen aan de man gebracht. Het zou zeker een verrijking zijn voor elke huiskamer in Vlaanderen (en ver daarbuiten), maar deze strijd kunnen we jammerlijk genoeg niet strijden. Ongelijke middelen weet u wel? Maar zoals het verhaal gaat, kan zelfs de kleine, nietige tegenstander met een eenvoudig wapen het halen van de sterke, machtige kolos om het uiteindelijk te schoppen tot koning. Hopelijk komt ook het verkoopskroontje ooit op het juiste hoofd terecht, wij zullen er in ieder geval de god(en) voor aanroepen.
Toen we een dikke vijf jaar geleden onze spellenclub opstartten, waren we op zoek naar een winkel die ons aanvankelijk een beetje kon ondersteunen. We konden toen natuurlijk niet voorspellen dat het zo'n snelle vaart zou lopen en zochten naar consistentie in de vorm van een spellenwinkel. Aangezien er toen nog niet zoveel online-winkels bestonden, of we er nog niets van af wisten en er in de onmiddellijke omgeving van Lille niet echt veel spellenwinkels waren (en nog steeds niet overigens), klopten we aan bij deze vriendelijke mensen uit Geel. Sindsdien is het een jaarlijkse traditie om in het eerste (of tweede) weekend van december met de club eens te passeren in de winkel. Die dag demonstreren we de spellen die in de winkel verkocht worden en waarvan wij zelf ook een exemplaartje hebben, zodat we het spel eens kunnen openleggen voor de bezoekers.
Het is niet zo dat het een drukte van jewelste is en dat je over de koppen kan lopen, maar het is toch telkens een gezellige bedoening. Het ene jaar is het al wat drukker dan het andere. Deze keer was het bezoek dat we kregen redelijk gespreid zodat we toch continu in actie waren en dat kunnen we enkel toejuichen. We hebben héél wat spellen kunnen demoën, spelregels overlopen en uitgelegd en toch ook gewoon gezellig meegespeeld. Bovendien hebben we enkele mensen kooptips kunnen geven en zijn er toch enkele bordspellen verkocht die anders in de rekken waren gebleven.
Want elk jaar weer horen we hetzelfde liedje terugkeren. Het is een doorn in ons gespecialiseerde spellenoog dat de mensen effectief enkel spellen kennen die op de televisie worden getoond. Een monopoly, levensweg, yahtzee of poker zijn nog steeds veruit de populairste producten. Ook de spellen van University Games en Goliath kennen héél wat kinderen aangezien ze deze in de klas al wel een keertje gespeeld hebben. De Smart en Thinkfun spellen verkopen zichzelf ook zonder enige problemen, en al zeker na een duwtje in de rug of een korte speelsessie. De meeste mensen vinden het blijkbaar fijn dat zoon- of dochterlief rustig in z'n eentje kan spelen, dan hoeven ze er zichzelf niet mee bezig te houden natuurlijk.
Het blijft toch een ongelijke strijd, het betere bord- en kaartspel krijgt niet dezelfde kansen als de spellen van de grote merken. Deze kansarmoede bestrijden we al enkele jaren, maar des te langer we ermee bezig zijn, des te harder is de kaakslag als zelfs mensen in de omgeving nog nooit van een spellenclub hebben gehoord, laat staan dat ze het logo van de club kennen voor een klein quizje op het jaarlijkse Kerstfeestje. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat er voor elk wat wils is in onze business en dat we iedereen effectief wel aan het spelen kunnen krijgen. Het aanbod is zo gevarieerd en zo aantrekkelijk geworden de laatste jaren dat ik zonder problemen de nodige info kan bezorgen als mensen om iets speciaals vragen. Maar ook daar wringt vaak het schoentje ... wat willen de mensen eigenlijk? Ze willen eens een moeilijker spel, zeggen ze dan. Oké, raad ik hen dan een twilight imperium III aan? Natuurlijk niet, met wat moet je gaan vergelijken, wat kennen ze al? Af en toe is er een lichtpuntje ... we spelen graag Machiavelli en zoeken nog een cool spelletje. Maar wil je dan een soortgelijk spel met karakterkeuze, het betere familiespel, een deftig bordspel of toch liever een kaartspelletje met het nodige karakter?
Nog groter wordt de frustratie als je de unplugged spellen gaat vergelijken met de digitale versie van deze vorm van vertier. Tijdens één namiddagje in de winkel zagen we welgeteld vier (4!) exemplaren van Wii dance 3 over de toonbank gaan. Dat is dus een gemiddelde van één spel per uur ! Stel je voor dat we ditzelfde kunnen bereiken met een, laat-ons-zeggen-door-de-weekse-ticket-to-ride, dan zijn er per "winkel"dag acht topspellen aan de man gebracht. Het zou zeker een verrijking zijn voor elke huiskamer in Vlaanderen (en ver daarbuiten), maar deze strijd kunnen we jammerlijk genoeg niet strijden. Ongelijke middelen weet u wel? Maar zoals het verhaal gaat, kan zelfs de kleine, nietige tegenstander met een eenvoudig wapen het halen van de sterke, machtige kolos om het uiteindelijk te schoppen tot koning. Hopelijk komt ook het verkoopskroontje ooit op het juiste hoofd terecht, wij zullen er in ieder geval de god(en) voor aanroepen.
Abonneren op:
Posts (Atom)