woensdag 31 augustus 2011

To tune or not to tune ... that's the question!

Tot mijn grote ontzetting las ik deze week in de krant dat het tunen van wagens à la Fast and the furious-stijl compleet uit zou zijn. Gedaan dus met de belachelijk grote spoilers, gitzwarte getinte ruiten, knotsen en bonken van onderstellen die over onze ontelbare vluchtheuvels scharten. Geen voorbijflitsende fluoriserende lak meer over onze wegen. Nu stond er ook wel vermeld dat het tunen niet volledig weg is, maar dat het zich eerder verlegt. De tuners kopen tegenwoordig een klassevolle wagen (vaak dus met Duitse achtergrond) en brengen slechts enkele kleine details aan die het geheel afmaken ... en weet u wat? Daar kan ik volledig achterstaan.

Persoonlijk zou ik geen honderden (lees duizenden) euro's kunnen uitgeven aan het pimpen van mijn wagen, maar eerlijk is eerlijk : een mooie velg maakt het uitzicht van de auto, een mooie donkere lak met pareleffect is toch zo mooi mijnheer (alhoewel ik u hier al hoor klagen en zagen over het feit dat die toch zo snel vuil ziet).

Natuurlijk wil ik het hier op de blog niet zozeer hebben over auto's en het tunen ervan, maar over de schoonheid van onze oh zo geliefde spellen. Je kan er niet meer naast de laatste jaren, artwork is steeds belangrijker in de branche. Een goed spel dat er niet uitziet raakt véél moeilijker verkocht, dan een gedrocht in een gouden kleedje. In een artikel dat ik schreef op de blog van SpinLi had ik het al over een Glory to Rome bijvoorbeeld, een spel dat van zo'n onzichtbare schoonheid is dat het een remake verdient. En die komt er ook, wil het toch niet dat ik die remake eigenlijk helemaal geen verbetering vind. Onlangs las ik een artikel met de visie die erachter zat en toen kon ik me er al meer in vinden, maar of ik me nu een nieuw exemplaar ga aanschaffen, dat blijft voorlopig toch nog een open vraag.

Net als een goed tuner is de spellenfreak ook goed voor z'n materiaal. Onze spellen zijn doorgaans beter georganiseerd dan de gemiddelde werkkoffer van een elektricien bij de NMBS (niet dat dat de referentie is, maar u begrijpt waar ik naartoe wil). De voorziene inlay van de doos wordt stante pede overboord gegooid, tenzij dat de uitgeverij kennis van zaken had (voorbeelden hiervan zijn Days of Wonder, Gameworks en met momenten Aleaspiele). Dan begint het knutselwerk, sommigen maken een eigen onderverdeling uit zo'n speciaal soort piepschuim, anderen zweren bij plastic doosjes. Maar als je collectie nogal groot is, kosten deze vishaakdoosjes je ogenschijnlijk meer dan het spel zelf en is het dus niet echt haalbaar. De ziplockzakjes zijn dan ook ongetwijfeld het best verkochte product in spellenland. Als iemand ondernemingsgezind is en er zich op wil toeleggen, ben ik ervan overtuigd dat hij een bloeiende zaak kan opstarten in zulke zakjes. Enkele tips die ik al kan meegeven : stevigheid is belangrijk, zorg dat de lucht eruit geperst kan worden als de zakjes dicht zijn, voorzie ze in diverse maten en groottes en ook verschillende kleuren zouden een leuk extraatje zijn. Zo kan je iedere speler z'n "eigen" ziplockzakje cadeau doen aan het begin van een spel. Dan kan je ook de juiste persoon het verwijt naar z'n hoofd slingeren als er materiaal ontbreekt of als dat verduivelde zakje weer nergens te vinden is (kijk dan even in de doos of onder het deksel).

Sommigen gaan nog een stapje verder en gaan al die prachtig geïllustreerde kaartjes in een beschermhoesje steken, in de vaktaal noemt dat "sleeven". Ik kan me er persoonlijk weer niet echt mee bezighouden, vooral qua tijd en kwantiteit begrijpt u. Dominion, Thunderstone, alle living card games van FFG ... dat is uren handenarbeid vooraleer u nota bene een eerste spelletje kan opzetten. Daarnaast vind ik het ook niet echt goed spelen, zo'n beschermde kaartjes schuiven vaak toch iets te veel naar mijn goesting (kan ook aan de kwaliteit van het hoesje liggen). Bwa een spel moet ook nog gespeeld worden vind ik en dan kan het niet anders dan dat er sleet komt op het materiaal ... en ook hier geldt : "dat eerste krasje, dat is het ergste"!

vrijdag 26 augustus 2011

Goodies of Boobies?

Laat me één ding al duidelijk stellen : ik ga het in dit berichtje niet over borsten hebben ! (dat is misschien eens voor een volgende keer)

Ik doelde op een boobytrap dat wikipedia beschrijft als volgt :  "Boobytraps zijn geïmproviseerde wapens die ergens geplaatst worden om door het slachtoffer te worden geactiveerd door middel van druk, trek, ontlast, ontspan, beweging, verstoring van de omgeving en dergelijk."

Ik zal me even verduidelijken. Vanaf het moment dat er online lijsten verschijnen over al de nieuwigheden in Essen, zoals op Spielbox, Cliquenabend en andere BGG's, vindt u vaak, naast de titel, auteur, uitgever, speelduur, aantal spelers, af en toe de prijs en standnummer van de beurs, een lijntje met extra info.

In deze extra info staat er vaak te lezen, dat wanneer u uw pre-order tijdig plaatst, u zal mogen rekenen op een speciale Essen-goodie. Een goodie is niets meer dan een extraatje dat u bij uw spel krijgt in de vorm van een kaartje, t-shirt, theetas, originele tekening, dobbelsteentje, fiche, chinese eetstokjes, ... Je kan het eigenlijk zelf niet blijven bedenken wat er allemaal aan extra's wordt meegegeven. Een goeie verkoopstechniek blijkt toch, want zeg nu zelf, als je een nieuw spel aankoopt, dan wil je toch dat het een "volledig" spel is, met goodie erbij en al.Vorig jaar bijvoorbeeld was het het jaar van de t-shirt, ééntje van Repos (7 wonders), ééntje van Funforge (Isla dorada) en ééntje van Ystari (Mousquetaires du Roy). In twee ervan zal u mij af en toe kunnen bewonderen als ik in de tuin aan het werken ben of aan het joggen sla (voor de keren dat dat nog eens gebeurt). Niemand, maar dan ook niemand op straat heeft me hierover ooit al aangesproken wat er nu eigenlijk op dat t-shirt staat. Laat staan dat ze de logo's herkennen en me spontaan uitnodigen voor een gezellige spellenavond. Dat kan het opzet van die uitgeverijen dan toch niet geweest zijn.

Misschien wilden ze op die manier dan eerder naambekendheid verwerven, dat zou best kunnen. Het derde t-shirt draag ik steeds wanneer ik met de klas moet gaan zwemmen (aangezien de gemeente ons verplicht heeft mee om te kleden, loop ik daar in mijn zwembroek en Funforge t-shirt). En ik moet het bekennen, zowel de kinderen, collega zwemleerkracht als de badmeester hebben me reeds gevraagd waarvoor dat logootje stond. Ik heb het hen dan ook met brede glimlach, de nodige passie en enthousiasme uitgelegd, maar ik vrees ervoor dat er geen enkel extra exemplaar van Isla Dorada de deur zal zijn uitgegaan.

Waarom dan toch al die goodies? Ik denk dat ik het wel weet hoor. In mijn vorige bericht wist ik u al te vertellen dat de nieuwe spellen vaak in Essen duurder zijn dan erna, wel ... dat is nu gerechtvaardigd, u krijgt er een goodie bij. Zelfs meer ... als u op het juiste moment komt, u heeft wat geluk en geduld, dan kan u uw exemplaar zelfs nog laten handtekenen door de auteur of illustrator. Persoonlijk heb ik dit laatste nooit echt begrepen. Blijkbaar willen die auteurs steeds hun gekribbel op de voorkant van een doos zetten, waarom niet aan de binnenkant of op de spelregels? Daarvoor hebben de illustratoren dan wel respect, geen geklieder over hun prachtige cover, aan de binnenkant van de doos nog een pareltje achterlaten, met als mooiste voorbeeld Pierô (die je misschien kent van Mr. Jack).

Sommige goodies zijn ook volledig gratis te verkrijgen, ik denk maar aan de jaarlijkse extra tegel voor Zooloretto. Mooi is dat van Abacusspiele, maar hier is nog minder duidelijk waarom ze dat uitdelen, uit sympathie? Eerlijk gezegd vind ik het allemaal eerder storend, die goodies, als je nu een spelletje opzet na een tijd, dan zit je daar met een extra kaartje, tegel, ... waarmee je bij God niet weet wat te doen. Spelregels voor de goodie zaten er ook bij, maar waar zit dat kleine papiertje nu weer? Het is zelfs zo erg dat we niet zo lang geleden een potje Ghost stories hebben verloren omdat de extra kaartjes het spelletje net enkele rondjes te lang hebben gerokken zodat we Wu-Feng niet konden verslaan. (ik wijt het liever daaraan dan aan onze onkunde weet u wel). 

Ach ja, ik heb er een haat-liefde-verhouding mee, met die goodies. Natuurlijk steken ze de ogen uit en wil je graag die extraatjes bij je spel. En als ze toch maar mee te grabbelen zijn, dan zet je ze toch sowieso even op je lijst voor Essen. Een vriendelijk woord, een glimlach, een beetje van je tijd en je kan ze in je toch al overvolle spellenzak laten verdwijnen. De muilezel van dienst in de Duitse hallen zal er niet extra over klagen want qua inhoudelijk gewicht maken ze het verschil niet, maar of ze al dan niet een verschil maken in je portemonnee ... daar kunnen we misschien na Essen eens over doorbomen.





woensdag 24 augustus 2011

Nog maar eens een blog over spellen !

Ik weet het, ik heb al een blog. Een vrij succesvolle blog trouwens, waar ik al héél wat uren heb ingestopt en waardoor al menig toetsenbord versleten is. Toch heb ik deze blog aangemaakt, omdat ik hier misschien iets kwijt kan, wat op de SpinLi-blog niet lukt. Bovendien wil ik deze twee blogs ook een beetje gescheiden houden.

SpinLi is één groot uit de hand gelopen project, een spellenclub die na vijf jaar nog steeds goed draait, een statische website die misschien beter op termijn zou verdwijnen, een blog waarop u al onze nieuwigheden kan bekijken en ons doen en laten kan volgen, enorm veel nieuwe en vooral leuke contacten in de bordspellenwereld. En niet te vergeten, veel plezier en vriendschap die ontstaan rond de speeltafel.

Op deze blog zullen waarschijnlijk niet zo erg veel berichten verschijnen, maar gaan we de kwaliteit proberen te laten primeren op de kwantiteit. Een leuze die ik overigens ook in onze spellencollectie wil doortrekken. Nu Spiel Essen weer stilaan voor de deur staat, worden we weer overspoeld door honderden nieuwe titels, wel ik kan u nu al vertellen, dat ik onze "wenslijst ofte wishlist" zo kort mogelijk ga houden.

In de loop van het jaar komen er ongetwijfeld ook nog Nederlandse vertalingen op de markt van deze spellen en dat speelt toch altijd dat tikkeltje vlotter, zeker voor onze bezoekers op de club. Daarnaast zijn de prijzen van nieuwe spellen in Essen soms toch een beetje bij de haren getrokken. Een maand na de beurs kan je ze vaak héél wat goedkoper aanschaffen bij je bordspellenspeciaalzaak. Bovendien staat ook Spel 2011 nog te trappelen een maandje later en ook daar zou er nog een zakcentje moeten over zijn.

Oké, ik geef ook grif toe dat Essen voor mij een beetje Sinterklaas is. Enkele uitgeverijen mogen dan ook een pre-order van ons verwachten. Maar dan gaat het toch ook wel vaak over gelimiteerde uitgaves, die als je ze niet aanschaft, voor het eerst waarschijnlijk niet beschikbaar zijn. Meer hierover zeker in een volgend bericht.

Ik hoop in ieder geval dat de lezers van deze blog, als die er al komen natuurlijk, genieten van mijn commentaar en belevenissen. Laat gerust ook een reactie achter als u al dan niet akkoord gaat met mijn gezever.