Dat artwork en speelmateriaal heden ten dage alsmaar belangrijker wordt, dat hoef ik u waarschijnlijk niet te vertellen. Het uitzicht van een spel bepaalt in grote mate toch ook het succes van de verkoop en nog meer in het geval van Kickstarter. Op dit format vindt u geen éénvoudige, lelijk uitziende prototypes meer, maar reeds gelikte, afgewerkte producten met de nodige miniaturen en prachtige illustraties. Gooi er vooral nog een blits filmpje bovenop en als de limiet om het project te ondersteunen niet te hoog wordt gesteld, dan zou het allemaal wel moeten lukken.
Dat schoonheid en praktisch gebruik niet altijd hand in hand gaan, daar wil ik hier wel eens een boompje over opzetten. Voor de spelers onder ons met een iets minder ontwikkelde fijne motoriek of diegene die last heeft van wat wij bij ons "worstenvingers" noemen, zijn sommige van deze prachtige materialen op z'n minst frustrerend in gebruik.
Te dikke vingers zorgt voor héél wat moeilijkheden in het grijpen van, vooral, kleiner speelmateriaal. Zoals een bevriend blogger al aanhaalde in één van z'n artikels is het verzetten van de scorepionnen van Tokaido op z'n minst een uitdaging voor ons allen. In het vlooienspel is het de bedoeling dat het speelmateriaal, zij het gecontroleerd, naar alle kanten uitspringt, maar als je dit fenomeen ook bij andere spellen, maar dan ongewild, begint mee te maken, durft de frustratie al eens hoog op te lopen.
Bovendien springen wij, liefhebbers van het betere spel, erg omzichtig en voorzichtig om met al dat mooie materiaal. Het gebruik van ziplockzakjes, verdeeldoosjes en andere beschermend materiaal is standaard in onze speeldozen. Het verliezen van materiaal of onvolledig wegzetten van een spel in de kast is uit den boze. Het is dan ook een ware horrorbeleving als de diamantjes van Ubongo of Diamant tegen de vlakte kwakken. U kan het niet geloven hoe ver en in welke richtingen deze kleine pareltjes vliegen.
Eenzelfde verstikkend gevoel overvalt je als je medespelers doodleuk de prachtig geïllustreerde kaarten in hun handen beginnen te buigen en te plooien. Dan begint het bloed als vanzelf te koken en zal de onderwijzer in mezelf een vermanende vinger uitsteken en de betreffende speler een sneer uit de pan geven. Het sleeven van kaarten zou een mogelijke oplossing kunnen zijn, maar erg praktisch is dit niet en de mate waarin we ze zouden dienen te gebruiken, zou er bovendien een kostelijke zaak van maken.
Ook opruimen is een deel van het spelen van een spel. Het netjes opbergen van het materiaal zorgt voor een snellere volgende speelsessie, zodat je niet telkens alles moet sorteren vooraleer je daadwerkelijk aan de slag kan. Mijn ouders leerden mij dat je moet opruimen waar je mee speelt, maar inzake het inpakken van de spellendoos, zou ik toch willen vragen dat sommige mensen dit taakje overlaten aan de professionals, vooral dan diegene met de befaamde "grabbelpollen".
U kent het waarschijnlijk wel, u moet 35 houten blokjes in een zo'n ziplockzakje krijgen, maar uw hand heeft slechts een capaciteit van 30 houten blokjes. Toch zijn er atleten die hun grenzen telken male willen verleggen en trachten om het ganse pakket in één keer vast te krijgen. Vaak met een tuimelperte van meer dan 50% van het goedje tot gevolg. Lukt het in een uitzonderlijk geval toch om alles netjes in hun hand te balanceren, trachten ze met hun andere hand zo'n zakje open te krijgen ... en ik kan u verzekeren dames en heren dat dit de moeite is om te aanschouwen. Er wordt helemaal door het lint gegaan als, na een hoop kunst- en vliegwerk, het eindelijk geopende zakje te klein blijkt te zijn en de inhoud van twee verschillende zakjes dient te worden verwisseld.
U bent er op dat eigenste moment liever niet meer bij, want dan wordt al dat mooie materiaal zonder pardon vervloekt en op korte tijd van de speelhemel naar de karton/hout/plastic hel verwenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten