Misschien herkent u in de titel van dit artikel wel de magische woorden van de openingstune van het soft-erotische Veronica-programma uit eind jaren 80 "De Pin Up-club". Ik, domme-weetjes-man-bij-uitstek, vertel er u nog graag bij dat de popgroep Barbarella verantwoordelijk is voor deze oorwurm.
Jammerlijk genoeg was het programma geen al te lang leven beschoren en verdween deze vorm van entertainment ook volledig van het scherm. (ik dien me te nuanceren, het niet-betaalde deel van de kabel). Er is echter blijkbaar een revival bezig de laatste tijd, op Telenet is onze eigenste Betty Boop begonnen met een volwassenenzender. Club 41 is de digitale ontmoetingsplaats bij uitstek en werd op volgende fantastisch beschrijvende manier aangekondigd : "Eerst gaat het nog om buitenlandse spierbundels die een of andere
blondine plezieren, maar binnen enkele maanden komt er ook werk van
eigen bodem op de buis."
Ik zou zeggen : we kijken erg uit naar het werk van eigen bodem, maar er duiken onmiddellijk twee onoverkomelijke problemen op. Ten eerste zijn wij geabonneerd op Belgacom en daarnaast houden wij ons in onze schaarse vrije tijd wel met andere zaken bezig. Het spelen van bordspellen en het organiseren van een eigen clubke om er enkele van te noemen.Graag had ik het met u over deze laatste bezigheid even gehad want vaak krijgen we een mailtje van ergens te lande met de vraag hoe je nu eigenlijk begint met zo'n spellenclub en wat het allemaal inhoudt. Ik durf me zeker geen kenner noemen, want mijn kennis blijft beperkt tot mijn eigen club en enkele clubs in de buurt die ik af en toe een bezoekje breng, maar ik ga mijn best doen om een persoonlijke reflectie te maken van mijn eigen gevoel.
De filosofie
Toen we zo'n goeie zeven jaar geleden het betere bordspel ontdekten tijdens een familieweekend sloeg de vonk onmiddellijk over. Ik was gebeten door dit "nieuw" genre van spellen waarvan ik het bestaan niet afwist. Nadien sprongen ook mijn vrienden-collega's van de hoge school mee op de kar en ontdekten we samen een waaier aan spellen. Al gauw bleek deze hobby toch een kostelijke zaak, en daarnaast was er ook nood aan meer speelmomenten, met eventueel meerdere speelkameraden. Vanuit deze probleemstelling leek het ons dan ook geschikt om een club op te richten. Met in de eerste plaats de bedoeling om mensen aan te trekken die ook geïnteresseerd waren in deze hobby en op termijn een ruimere spellencollectie uit te bouwen. Erg vaak worden spellenclubs ook opgericht vanuit de overtuiging om mensen te overhalen om spellen te spelen, om zieltjes te winnen ... ook wij deelden een beetje in deze utopie. Na zeven jaar in het "vak" moet ik u jammerlijk genoeg melden dat dit slecht een bijzaak is geworden. Uiteraard trek je mensen over de streep en breng je met je onvolprezen passie mensen de liefde voor het betere spel bij ... maar de bezoekers moeten in de eerste plaats de stap naar de club willen zetten. En hier wringt toch nog al te vaak het schoentje. De terughoudendheid is groot en we worden nog vaak geconfronteerd met rare blikken en sceptische opmerkingen. Hiermee zul je moeten leren leven, maar het heeft alleszins toch een ietwat negatieve impact op de achterliggende filosofie van een bende spelers van totaal verschillende komaf en achtergrond die gezellig samen een spel spelen. Ik heb het gevoel dat erg veel mensen graag een spel op tafel leggen, maar dit enkel in gesloten kring ... en dat is prima uiteraard. Er is echter een héél gamma aan spellen waarmee je die spelers zou willen laten kennismaken, maar dit kan je niet forceren. Voor ons lijkt het een evidentie om een nieuw spel eerst in een spellenclub te gaan testen om het daarna eventueel aan te schaffen, maar deze werkwijze wil blijkbaar toch niet overal doordringen. En dit vinden we gewoonweg jammer, we gaan er ons niet al te druk meer in maken en meer doen dan een uitnodigende houding aannemen zit er niet in, maar we doen ons best.
De opstart
De begincollectie was volledig gesponsord door de plaatselijke middenstand. Zij gaven als het ware een spel aan de collectie in ruil voor wat publiciteit, maar véél meer uit sympathie en overtuiging. Al gauw hadden we toch zo'n 30-tal spellen bij elkaar, die we op onze eerste spellenavond konden aanbieden. De website had ik samen met één van onze eerste leden uit de grond gestampt, de blog kwam pas enkele maanden later. Bij aanvang van het project waren de verwachtingen uiteraard niet al te hoog en hadden we een zaaltje in een plaatselijk café ter beschikking, niet ideaal als speelplaats, maar qua opstart ideaal (geen risico's en geprul met drank, versnaperingen, ...). Al gauw bleek deze zaal véél te klein (na één avond) en moesten we op zoek naar een deftig alternatief, dat we vonden in de cafetaria van een woon-zorgcentrum bij ons in de buurt. (Binnenkort zullen we echter noodgedwongen moeten verhuizen, maar meer hierover onderaan in het bericht). Al gauw sijpelde het nieuws van een Lilse spellenclub door bij de pers en ik kreeg de ene na de andere telefoon van radio, televisie en geschreven pers. Ook uit deze ervaringen kan je enorm veel leren, vooral hoe men in de pers te werk gaat en dat woorden altijd uit de context worden gerukt, dat er citaten verschijnen die je zelf nooit zou durven uitspreken en dat foto's genomen voor krant A zonder enige schroom of bronvermelding tevoorschijn komen in krant B, krant C, reclameblaadje, ...
De organisatie
Even een katern puur praktische zaken, ik geef u mee hoe wij onze club hebben opgericht en hebben zien groeien. Concreet begin je met een e-mailadres, je breit er een website of blog aan, maakt wat reclame in de plaatselijke winkels en legt hier en daar flyers op openbare plaatsen. Indien u ook nog wat contact onderhoudt met de pers, dan krijgt u zeker de nodige aandacht om uw projectje kenbaar te maken aan de samenleving. Ga zeker ook eens een kijkje nemen bij andere clubs, bekijk welke werking u het beste ligt en wat mogelijk is en vooral wat niet. Met alle huidige sociale media heeft u overigens een extra troef in handen die wij bij onze opstart nog niet hadden.
Daarnaast komt een zéér belangrijk punt ... de locatie. Met dit staat of valt uw hele plan. Ik veronderstel dat een beginnende spellenclub niet echt kapitaalkrachtig is en daarom is het gebruik van een gratis zaal (of tegen zéér lage huurprijs) een must. Indien wij een zaal zouden moeten gaan huren, is het van vandaag op morgen onmiddellijk afgelopen, want als je laagdrempelig wil blijven werken, moeten ook de kosten laag worden gehouden. Een perfecte zaal is in mijn ogen een ruime zaal, met deftige verlichting, brede tafels en goede stoelen. Indien er zich dan ook nog iets van drankvoorziening is, is dit mooi meegenomen. Indien u zelf voor drank en versnaperingen zorgt, heeft u ongetwijfeld meer inkomsten ... maar overeenkomstig ook héél wat meer werk.
Locatie is één, speelfrequentie en goede data een tweede. Speelt u op vaste dagen in de maand of gaat u voor kwantiteit en probeert u wekelijks of tweewekelijks een evenement te organiseren? Persoonlijk denk ik dat u het op lange termijn moet bekijken en zien dat u het allemaal kan volhouden. Eén keer in de maand op een vaste afspraak lijkt mij dan ook de meest logische keuze. Als ik merk hoe we soms hemel en aarde moeten verzetten om mensen op de hoogte te brengen voor een afwijking in het normale programma (en zelfs dan loopt het soms fout), dan besef je dat internet, mails en andere postduiven nog niet in alle Vlaamse huiskamers zijn doorgedrongen.
De organisatie van een spellenclub berust in de meeste gevallen op één (of twee) personen. Slechts in uitzonderlijke gevallen is er echt een volledig bestuur mee gemoeid en dit heeft allemaal z'n voor- en nadelen. Waar je rekening mee moet houden is het feit dat engagement niet zomaar te verwachten valt bij bezoekers. Wat voor jezelf als organisator als evident wordt beschouwd is dit zeker niet voor de bezoekers en omgekeerd. Uiteraard wordt er graag een handje toegestoken op de spellenavonden, maar het organiseren van evenementen buiten de club, om bijvoorbeeld geld in het laatje te brengen, dat zijn zaken die ik enkele jaren geleden al begraven heb. Vertrekkende vanuit de filosofie om een hechte vriendengroep te creëren die allerhande activiteiten samen plannen en uitvoeren, kom je hier misschien op termijn toch op terug. Jammer, maar helaas, maar we beperken ons dan ook noodgedwongen tot de spellenclub zelf.
Concreet kan je jezelf natuurlijk veel of minder veel werk op je nek halen. Voor mij persoonlijk houdt het organiseren van een spellenavond volgende zaken in : aankondigen van de spellenavond door middel van een nieuwsbrief, het vastleggen van de zaal (kan meestal ineens voor een jaar), het zorgen voor versnaperingen (de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik hier meestal hulp bij krijg), het inpakken en vervoeren van de spellen héén en terug, het uitpakken en klaarzetten van de spellen, het administratieve werk voor de avond, het financiële aspect, het schenken van drank, oplijsten ervan en betalen van de rekening een weekje later, het lezen van spelregels, voorbereiden van nieuwigheden en vooral het demonstreren en uitleggen van spellen op de avond zelf (hoewel meer en meer bezoekers zelf het heft in handen nemen ten opzichte van de beginperiode, zie hieronder voor meer). Daarnaast onderhoudt ik nog een relatief succesvolle blog die hier en daar een deur opent en pen ik hier af en toe een schrijfsel neer (maar dit doe je enkel uit goesting, niet omdat het moet natuurlijk). Een tijdje geleden was ik ook nog actief als moderator op een forum, maar daar heb ik me wijselijk (en noodgedwongen) wat meer teruggetrokken, buiten een bezoekje als lid af en toe.
De populariteit
Een hekel punt waar veel beginnende, maar ook "ervaren" spellenclubs over vallen. Hoe krijg ik bezoekers op mijn evenementen en hoe krijg ik de lokale gemeenschap warm om naar de club te komen. Kort gezegd : dit heb je totaal niet in de hand! Geluk en toeval zijn hier de codewoorden! Natuurlijk is dit op zich wel wat te kort door de bocht en kan je toch de nodige stappen ondernemen om succesvol te zijn. Een eerste bedenking die je je hierbij al wel moet maken is je verwachtingspatroon. Wat verwacht je van je club? Wil je véél gelegenheidsspelers of richt je je vooral op de veelspeler? Wat is de capaciteit van volk dat je kan ontvangen en in welke mate laat jouw collectie welke spelers toe? Maak je véél reclame of beperk je je tot een nieuwsbriefje? En hou je deze reclamecampagne de volgende jaren vol? Hou ik de instap laagdrempelig, laag entreegeld, zijn kinderen welkom, met of zonder begeleiding? Ik zou zo nog wel een tijdje kunnen doorgaan, maar ik heb uit de ervaring geleerd dat elke club deze leerprocessen moet ondergaan en zelf moet beslissen wat de draagkracht is en waar je naartoe wil. Laat me eerst al duidelijk stellen dat er geen goed of fout is. Elke club heeft z'n eigenheid en ik geniet in elke club nu net van die eigenheid. Sommige clubs richten zich op volwassen veelspelers door hun activiteiten in de week te plannen. Anderen houden het op weekenddagen of -avonden wat zorgt voor een meer gedifferentieerd publiek ... en zelfs dan hangt het nog van club tot club af. Wij hebben in onze club een erg ruim publiek, volwassenen, bejaarden, kinderen, jongeren, veelspelers, mindervaliden, mensen die begeleid wonen en een spel komen spelen, ... en ik ben daar zéér gelukkig mee. Desalniettemin besef ik dat de veelspeler in onze club wat ondervertegenwoordigd is de laatste tijd en ik begrijp op zich niet goed waarom, want het aanbod dat we bieden qua spellen is toch enorm op deze doelgroep gericht. (Indien u hierop wenst te reageren als "véélspeler", dan is uw mening van harte welkom)
Het gevoel
Het oprichten van de spellenclub is voor mij persoonlijk een succeservaring en een verrijking geweest. Ik heb er enorm veel van geleerd, zowel op sociaal als commercieel gebied, alsook de wondere wereld van de informatica, webdesign en blogs. Maar daarnaast heb ik vooral erg veel nieuwe mensen leren kennen, van allerlei allooi. Uitgevers, auteurs, spelers, ... en met enkele van deze heb ik een zeer innige vriendschapsband die hopelijk nog erg lang stand mag houden. Eigenlijk ben ik dus grotendeels in mijn opzet geslaagd, ik heb héél wat mensen leren kennen die de hobby en passie met mij willen delen en daar ben ik erg dankbaar voor. Materieel is het ons ook zeker voor de wind gegaan, een enorme spellencollectie waaruit we telkens kunnen kiezen ... wat niet altijd makkelijk is (maar dat is een luxeprobleem). Een stapje terugzetten is niet makkelijk en is voorlopig ook nog niet aan de orde, we zijn content met de manier waarop alles verloopt en binnen de perken van het haalbare blijft. De overstap naar een nieuwe locatie binnen enkele maanden zal echter voor de nodige spanning zorgen, niet zozeer organisatorisch want op dat vlak zijn we ondertussen wel wat meer gewoon, maar hopelijk krijgt onze spellenclub geen terugval, maar eerder een nieuwe boost, zodat ook wij weer voor een tijdje gelanceerd zijn.
Toch denk ik niet dat iedereen nu zo maar een spellenclub moet oprichten, maak gerust gebruik van de clubs die er zijn. Ze zijn de laatste tijd als paddenstoelen uit de grond gerezen. Dit is enerzijds een goede zaak want de spelers kunnen nu kiezen waar en wanneer ze langs gaan. Je kan in mijn nabije omgeving elke week wel ergens terecht (want we zijn zo collegiaal geweest om allen een andere dag te kiezen). Langs de andere kant zijn héél wat liefhebbers nu bezig met hun "eigen" club en komt het er niet van om telkens bij de anderen langs te gaan, ook ik maak mij daar "schuldig" aan. Ook de steun van uitgeverijen wordt steeds moeilijker en moeilijker aangezien er meer en meer clubs natuurlijk een beroep op hen willen doen. Er wordt telkens meer en meer in ruil verwacht, maar meer bieden dan we nu op het ogenblik doen, is volgens mij niet mogelijk. Daarenboven probeer ik nu ook veel meer thuis te spelen, het materiaal is aanwezig, de accommodatie is dat ook zeker en vast (we zijn trots op onze spellenzolder) en we zijn altijd op zoek naar spelers die graag eens langskomen, dus bij deze bent u ook van harte uitgenodigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten