dinsdag 22 november 2011

Don't shoot the messenger !

Beroepshalve en hobbygewijs kom ik met dezelfde zaken in contact, namelijk het overbrengen van informatie aan een welbepaalde doelgroep, die in zoverre mogelijk openstaat om de kennis die ik aanreik aan te nemen en zich eigen te maken. Vaak zie je in de oogjes van de kinderen dan ook een blik van verwondering en bewondering voor het alwetende orakel vooraan in de klas. Verbazing alom als je hen tracht duidelijk te maken dat Jezus een Jood is, dat ijsberen echt wel geen pinguïns verorberen of dat er een verhouding bestaat tussen de diameter en de omtrek van een cirkel die ongeveer 3,14 is en hieruit afleiden dat de omtrek van de cirkel op een héél eenvoudige manier, nl. twee maal straal maal pi, kan gevonden worden.

In de ogen van mijn collega-medespelers rond de spellentafel is het af en toe ook verwondering en bewondering, maar dat laat zich dan toch wel blijken op een héél andere manier. Terwijl jij de spelregels diezelfde dag nog hebt doorgenomen, gestructureerd in je hoofd hebt geprent om deze op een zo vloeiend mogelijke manier te demonstreren, zodat er méér speeltijd rest en er eventueel nog een tussendoortje op tafel kan verschijnen, kijken zij met grote, vragende ogen toe. Af en toe komt er dan een redelijk hatelijke vraag, waarop het antwoord slechts vijf seconden verwijderd was van uw lippen. U moet uw strakke uitlegschema even onderbreken en de flow is gebroken. Wat er rest, is nog een hele hoop gestommel en euhs die over de tafel rollen, nog meer vragen en vooral ... tijdverlies.

Het spelregelboekje ter hand nemen, is zonder meer het hatelijkste wat er bestaat. Uiteraard niet ter controle van een eventueel obstakel of het volgen van een stappenplannetje om u door een speelbeurt te loodsen. Maar er is niets zo ergerlijk als de spelregels lezen terwijl er gezucht, gepuft, gekeuveld, gelachen en vooral ... gespeculeerd wordt over hoe het spel wel in z'n werk zou gaan. En ik vind dit zowel in het geval van luisteraar, als lezer het geval.

Dus ik herhaal, een strakke voorbereiding, de regels in het hoofd prenten en gaan met die banaan.
Er is ook één erg groot nadeel aan deze strategie (of is het tactiek?). Wat in jouw ogen geldt als zijnde een vloeiende spelregeluitleg komt bij sommige tegenstrevers over als een alwetendheid omtrent die nieuwe spel, dat ook jij incluis nooit of slechts éénmalig hebt gespeeld. Een cordon sanitaire trekt zich dan ook al op vooraleer de eerste dobbelsteen over de tafel rolt, het eerste kaartje is uitgespeeld of de eerste actie is ondernomen. Met lede ogen ziet u het tafereel aan. Er wordt tegen de onbetwiste kenner van de spelregels gespeeld. Terwijl ze in alle goedheid die welbepaalde spelregel nog eens herhalen en u tegelijkertijd een dolk tussen de ribben planten. Uiteraard gaat er iemand anders met de overwinning lopen, is het hoongelach uw deel en blijft er bij u enkel een gevoel van machteloosheid achter, ondanks het feit dat u het nog steeds een fantastisch spel vindt.

Hetzelfde gevoel bekruipt me na het uitleggen van een lesje verhoudingen, breuken omzetten in procenten en omgekeerd of een ongelijke verdeling waarbij god weet waarom er viermaal zoveel beuken worden gepland dan eiken, die op hun beurt dubbel zo vaak aanwezig zijn als de kastanjes in het bos. Soms wil de frank, of op dit moment toch wel wankele euro niet vallen en dan rest er enkel een herhaling, een herhaling van de regels, ook al rolt er af en toe al een "waarom-moeten-we-dat-in-godsnaam-kennen" over de banken. En het is in die momenten, lieve lezers, dat een boodschapper ongestoord z'n taak naar behoren probeert uit te voeren. Met de glimlach en een gevoel van berusting gaat hij z'n volgende nederlaag tegemoet, wetende dat er sowieso ooit een mooie, zoete overwinning uit de bus zal komen. That keeps you going !

1 opmerking:

  1. Tja, dat is het zware lot, dat wij als speluitleggers dienen te ondergaan. Ik hab al eens geprobeerd te staken en het uitleggen aan een ander over te laten, als men weer eens de boel niet vertrouwde of te uitleg zat te saboteren. Maar helaas resulteert dat dan in "niet spelen". Dus ik onderga deze castijding dan ook met plezier, want elk spel dat ik speel, telt bij mij als pure winst (ook al verlies ik)

    BeantwoordenVerwijderen