Voetbalminnend België zal morgenavond ongetwijfeld aan z'n televisietoestel gekluisterd zitten. Dan vinden namelijk de heenwedstrijden in de Europa League plaats. Met niet minder dan drie ploegen is België eindelijk terug vertegenwoordigd in Europa. In deze knock-out-fase wordt het alles of niets voor Anderlecht, Brugge en Standard. De tegenstanders, respectievelijk AZ, Hannover en Wisla Krakow, zijn niet meteen de meest tot de verbeelding sprekende ploegen, maar dat is dan ook weer de verdienste van de groepswinnaar uit de poules.
Persoonlijk vind ik deze loting vooral erg dubbel. Je hebt een "grotere" kans om je te plaatsen voor de volgende ronde, maar zo'n underdogs zijn erg gevaarlijke klanten. Je hebt niets te winnen, enkel erg véél te verliezen. Loot je een confrontatie tegen een ploegje als ... laat ons zeggen ... Manchester United zijn de verwachtingen op z'n minst gezegd toch anders dan tegen concurrenten van dit allooi. Het duel dat zonder meer het meest in het oog springt van deze drie is die van Anderlecht tegen AZ, op papier ploegen die elkaar waarschijnlijk waard zullen zijn. Anderlecht is ook de ploeg die tot nog toe hoge ogen gooide in Europa, door vlotjes de maat te nemen van iedereen in hun poule. De paars-witten steken met kop en nek boven de tegenstrevers uit in de vaderlandse competitie op dit moment en kunnen, na hun zege tegen Standard, vol vertrouwen afzakken naar Alkmaar.
In de 20-koppige selectie van coach Ariël Jacobs vinden we Anderlecht boegbeeld Olivier Deschacht terug. Het is wel onzeker of hij zal spelen, want na z'n blessure en gepalaver over de aanvoerdersband hebben we hem niet veel meer in actie gezien. Op deze solide verdediger komen er dan ook vaak golven van kritiek, soms terecht, soms ook onterecht ... maar over de sportieve prestaties van deze Deschacht heb ik het liever niet (tenzij deze betrekking hebben op z'n knappe vrouw).
Ik wilde graag even de aandacht vestigen op een andere naamgenoot (of toch deels) De "Schacht" die z'n sport op dit ogenblik totaal domineert. De bordspel-ontwikkel-sport wordt aangevoerd door deze sympathieke Duitser (jaja, die zijn er echt wel degelijk) Michael Schacht. Op de jaarlijkse speelgoedbeurs in Nürnberg kon je er niet naast kijken. Z'n naam prijkte op diverse kaartjes bij de desbetreffende nieuwigheden in spellenland. Africana, Zooloretto Würfelspiel, 5 vor 12, Crazy creatures of dr. Doom, Mondo Sapiens en Zooloretto XXL. Dit is het lijstje van spellen die hij klaarstoomde voor de kleinere broer van Spiel (hoewel je dit eigenlijk zo niet mag zeggen, voor de Duitse markt is Nürnberg ongetwijfeld erg belangrijk, vandaar ook dat vooral de Duitse uitgeverijen daar met nieuwe spellen verschijnen).
Michael Schacht staat voor mij persoonlijk voor : een minimum aan spelregels, voor een maximum aan speelplezier. Bovendien is hij ook erg mee met z'n tijd, sociale media worden uitgebuit om z'n product aan de man te brengen. Diverse smartphone en tablet-applicaties verschijnen van z'n spellen en zorgen zo voor een nog breder publiek. Z'n website is netjes opgebouwd en neemt je bijvoorbeeld mee achter de schermen, zodat je z'n volgende projecten netjes kan volgen. Breng hem zeker eens een bezoekje op michaelschacht.net
We moeten echter ook een kritische noot durven stellen. Is zo'n overvloed aan kwantiteit niet nefast voor de kwaliteit? Het antwoord hierop zal ongetwijfeld naar de positieve, of in Schacht z'n geval, de negatieve kant uitdraaien. Het komt er dan gewoon op neer om als consument het kaf van het koren te scheiden veronderstel ik. Wat als uitgeverijen niet meer kijken naar spelconcept, maar enkel selecteren op een grote naam van de auteur? Is een contract onmiddellijk getekend, ook al levert men waardeloze brol af? Misschien dat er dan toch nog ooit een bod zal komen van FC Barcelona als Puyol er de brui aan geeft. Conclusie van het verhaal : voetbal of spelletjes, het is één pot nat. Of u nu een fan bent van de Schacht of niet ... hij laat niemand onberoerd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten