zondag 27 mei 2012

Euro-kitsch en andere baboesjka's

Ontsteltenis alom gisterenavond tijdens de Eurosongfinale, een dance-liedje wint de "grootste" (de koningin Elisabeth-wedstrijd die op hetzelfde moment z'n ontknoping kende, laten we maar buiten beschouwing) muziekwedstrijd van Europa. Misschien komen de Lage Landen dus weer een stapje te laat, maar wij kunnen ook Milk inc., Sylver en andere Tiësto's sturen. Altijd zijn we maar op zoek naar perfect Eurosonglied met de nodige toeters en bellen. Zou het niet beter zijn als we gewoon iets sturen waar we goed in zijn? Wij sturen een braaf prutske van 17 jaar, een goede stem, maar een scheet groot. Nederland stuurt in vredesnaam een indiaan, dan is het al ver gekomen. Het zou hoogstwaarschijnlijk weinig zoden aan de dijk brengen, want de politiek getinte stemming zou nooit echt in ons voordeel uitdraaien, maar dan maken we er tenminste een feestje van. Geef mij maar een goed up-tempo-nummer, een deftige act met supervette moves (dan zijn al die So you think you can dance-wedstrijden toch niet voor niets) en een supergrave lichtshow en dito podiumopbouw. Laat dit alles nu net hetgeen zijn waarvoor wij (Belgen) wereldwijd bekend zijn. We zijn er nog nooit opgekomen om zoiets te sturen.

Een Marokkaanse madam die voor Zweden het songfestival wint, het kan zo maar in één keer. Pas op, verdiend, zonder meer. Euphoria had het meest opzwepende ritme van alle deelnemers, het podium werd volledig ingenomen door één zangeres en ze liet het bij God sneeuwen in de zomer. Over de kwaliteit van dansbewegingen ga ik niet uitwijden aangezien ik zelf niet echt een fantastisch danser ben. De grote favoriet maakt z'n favorietenrol waar, dat kunnen uiteindelijk alleen de echte groten, proficiat.

Nog belangrijker dan de overwinnaar is het bont allegaartje deelnemers dat jaarlijks onze beeldbuis teistert. Het moet gezegd, ik heb me kostelijk geamuseerd met de "kritische" bedenkingen van Peter Van de Veire, je was op voorhand al getipt over wat je mocht verwachten. Lachen geblazen, zeker als diezelfde kerel dan nog onze Belgische punten mag uitreiken. "Nice dresses from den Aldi", het symboliseert inderdaad wel een beetje het niveau van Eurosong sinds Oost-Europa zich inschrijft met 30 deelnemers. Ons kent ons, dus wij zijn er altijd bij in de finale, ook al staan we met 6 oude dementerende bomma's op het podium  (met alle respect overigens, je moet het maar doen). Het zorgt voor héél wat wrevel en irritatie in West-Europa. Dit in het midden gelaten, je weet dat je daar voor staat. Je moet gewoon op de proppen komen met een nummer dat sterk genoeg is om mee te doen voor de overwinning. Een nummer zoals Sanomi dat was, zelfs een beetje My guitar en gisteren zonder enige twijfel de oorwurm van Loreen.

We zagen het gisteren weer allemaal, een stel ADHD-ers in de hoogste graad, een krasse opa met reeds een gigantische carrière die even komt afgaan, sluiers die door windkanonnen tot aan de nok van de zaal worden geblazen, korte rokken, lelijke rokken, lange kleedjes, kleedjes van den Aldi, oma's die koekjes bakken, voetenshuffles, zatte Turken op een boot en zangeressen die ze serieus in de poep aan het knijpen zijn tijdens de hoge uithalen. Ach ja, dat maakt toch gewoon deel uit van Eurosong.

We moeten bekennen dat héél deze Eurosongtrend zich ook doorzet in onze spellenwereld. Show en looks bepalen vaak een waardering. We merken dat Oost-Europa ook hier een serieuze inhaalbeweging aan het maken is en let op mijn voorspelling, het zal niet lang duren of ze steken ons netjes voorbij. Duitsland is altijd het spellenland bij uitstek geweest, maar wie verschijnt er nu ten tonele? Polen, Tsjechië en sinds kort ook Rusland. Voorlopig doen ze het af en toe nog met louche kopieën van bestaande spellen, ze nemen zelfs de moeite niet om de doos te veranderen, ze plakken er gewoon een andere naam op. Copyright telt waarschijnlijk niet in het oosten. Laat ze maar doen zou ik zeggen, er zou wel eens prima materiaal kunnen komen overgewaaid. 't Is dan wel te hopen dat er een Engelstalige vertaling van de spelregels bij stoppen, want onderstaande is niet echt bij kennis en machte om zich door dat Russisch te slaan. Ik kijk er alvast naar uit om op één van de volgende spellenavonden een Matroesjka op tafel te leggen. U ook?

zondag 20 mei 2012

Winter- of zomerspelen?

In de ganse wereld, en in Londen in het bijzonder, kijkt men reikhalzend uit naar de volgende editie van de Olympische Spelen die er staat aan te komen. Dergelijk evenement brengt héél wat te weeg. Zowel qua organisatie, prestige en beleving kan zoiets wel tellen. Persoonlijk prefereer ik eerder de zomerspelen boven de winterspelen, maar dit heeft waarschijnlijk vooral te maken met een beperkte kennis van de wintersporten.

Bovendien is een vorm van meeleven vaak pas mogelijk als er atleten uit eigen land of streek deelnemen en meedingen voor het hoogst haalbare. Je gaat je als het ware vereenzelvigen met deze nationale held en geniet van een overwinning als ware een eigen behaalde zege. Echt kieskeurig zijn we op zulke momenten niet en dit is één van de uitzonderlijke momenten dat we blijkbaar allemaal vloeiend Franstalig zijn. Vaak is de vermoeidheid dan ook groot als je een groot aantal uren vanuit je luie zetel actief hebt zitten meeleven, mee duwen, mee stoempen tijdens bijvoorbeeld de olympische wegrit. Of we dit jaar een Belgische zege mogen verwachten, dat zal volgens mij afhangen van een kleine pitbull van de Isle of Man.

Zomer-spelen of winter-spelen? Dat is eigenlijk een goeie vraag, waar we misschien even moeten bij stilstaan. In onze spellenwereld is het eigenlijk op dit moment een klein beetje windstil. Geruchten, aankondigingen, verrassingen op termijn zijn er genoeg, maar de zomermaanden zijn traditiegetrouw zeker niet de spannendste. De die-hard-gamer kijkt vol ongeduld uit naar het najaar, de maanden oktober en november brengen elke veelspeler in vervoering, dan kan het echt niet meer op. Sinterklaas komt voor hen vaak enkele weken vroeger. Maar hoe zit het eigenlijk met de gelegenheidsspelers?  Zij liggen er ongetwijfeld niet van wakker, maar wanneer is het het perfecte moment om een spel op tafel te leggen?

Vanuit mijn persoonlijke ervaringen in de spellenclub moet ik toegeven dat de zomermaanden over het algemeen rustiger zijn, alhoewel we vorig jaar in juli één van onze drukste spellenavonden hadden. Juni daarentegen was zonder meer één van de laagtepunten uit onze carrière. Bij enige rondvraag antwoorden veel mensen ook dat het te mooi weer is om een spel te spelen. Dat vind ik een rare, doch interessante respons op een vraag die mij steeds als muziek in de oren klinkt : "Willen we vandaag eens een spel op tafel leggen?"

Voor vele mensen is een bordspel spelen blijkbaar iets dat vasthangt aan druilerig, koud, nat weer, pakken sneeuw en/ of ijzel. Volledig klopt deze stelling echter niet, want dan zouden wij in ons Belgenland zéér goed bedeeld geweest zijn. Zelfs in deze maand mei zou het dan bijna elke dag wel een festijn zijn. Een andere stelling die er leeft, is dat spellen echt wel in het najaar in de planning geplaatst moeten worden. Waarom? Dat weet ik echt niet, het hoort blijkbaar gewoon zo te zijn? Wat vaak wel uit het oog wordt verloren, is het feit dat héél wat uitgeverijen XL-versies van spellen op de markt brengen om buiten te spelen en dat deze spellen op dit ogenblik hot zijn (bv. kubb, molkky, ...) en dat in elke reiskoffer waarschijnlijk wel een Machiavelli, Boonanza, UNO, Regenwormen of Kolonisten dobbelspel zit.

Er is uiteindelijk toch niets gezelliger dan tijdens de zomervakantie op een zwoele avond, met een glaasje wijn, samen met je geliefden of vrienden rond tafel te zitten en een spel te spelen. Ik durf zelfs te stellen dat bij de gelegenheidsspelers er in de zomer meer zal worden gespeeld dan over de rest van het jaar. Er is plots tijd om die (oh zo moeilijke) spelregels wel eens te lezen, zodat het spel blijkbaar toch wel leuk blijkt te zijn. 's Avonds spelen mama en papa eerst een testrondje, om het de dag nadien haarfijn aan de kinderen uit te leggen. Op vakantie aan de Belgische kust? Dan neemt u zeker best een spelletje mee, want het zou wel eens enkele dagen "minder" goed weer kunnen zijn.

Dus liefste gelegenheidsspeler, denk hier misschien eens even over na en voel gewoon het gevoel van een goed spel bij mooi weer op een picknicktafel ergens buiten in de bossen. Geef het misschien eens een kans en wie weet wordt u wel een zomerspeler. Bij deze zie ik jullie dan ook graag op één van onze volgende spellenavonden. Tot dan !