Gezien de weken waarin we ons nu bevinden (de advent), leek deze nogal godsdienstige titel de correcte keuze voor dit schrijfsel. Vorig weekend waren we met onze club weer te gast in het Dimpnacenter, een speelgoed- en cadeauwinkel in het hartje van Geel. Om u even te verduidelijken wat dit alles inhoudt, graag even een kort resumé.
Toen we een dikke vijf jaar geleden onze spellenclub opstartten, waren we op zoek naar een winkel die ons aanvankelijk een beetje kon ondersteunen. We konden toen natuurlijk niet voorspellen dat het zo'n snelle vaart zou lopen en zochten naar consistentie in de vorm van een spellenwinkel. Aangezien er toen nog niet zoveel online-winkels bestonden, of we er nog niets van af wisten en er in de onmiddellijke omgeving van Lille niet echt veel spellenwinkels waren (en nog steeds niet overigens), klopten we aan bij deze vriendelijke mensen uit Geel. Sindsdien is het een jaarlijkse traditie om in het eerste (of tweede) weekend van december met de club eens te passeren in de winkel. Die dag demonstreren we de spellen die in de winkel verkocht worden en waarvan wij zelf ook een exemplaartje hebben, zodat we het spel eens kunnen openleggen voor de bezoekers.
Het is niet zo dat het een drukte van jewelste is en dat je over de koppen kan lopen, maar het is toch telkens een gezellige bedoening. Het ene jaar is het al wat drukker dan het andere. Deze keer was het bezoek dat we kregen redelijk gespreid zodat we toch continu in actie waren en dat kunnen we enkel toejuichen. We hebben héél wat spellen kunnen demoën, spelregels overlopen en uitgelegd en toch ook gewoon gezellig meegespeeld. Bovendien hebben we enkele mensen kooptips kunnen geven en zijn er toch enkele bordspellen verkocht die anders in de rekken waren gebleven.
Want elk jaar weer horen we hetzelfde liedje terugkeren. Het is een doorn in ons gespecialiseerde spellenoog dat de mensen effectief enkel spellen kennen die op de televisie worden getoond. Een monopoly, levensweg, yahtzee of poker zijn nog steeds veruit de populairste producten. Ook de spellen van University Games en Goliath kennen héél wat kinderen aangezien ze deze in de klas al wel een keertje gespeeld hebben. De Smart en Thinkfun spellen verkopen zichzelf ook zonder enige problemen, en al zeker na een duwtje in de rug of een korte speelsessie. De meeste mensen vinden het blijkbaar fijn dat zoon- of dochterlief rustig in z'n eentje kan spelen, dan hoeven ze er zichzelf niet mee bezig te houden natuurlijk.
Het blijft toch een ongelijke strijd, het betere bord- en kaartspel krijgt niet dezelfde kansen als de spellen van de grote merken. Deze kansarmoede bestrijden we al enkele jaren, maar des te langer we ermee bezig zijn, des te harder is de kaakslag als zelfs mensen in de omgeving nog nooit van een spellenclub hebben gehoord, laat staan dat ze het logo van de club kennen voor een klein quizje op het jaarlijkse Kerstfeestje. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat er voor elk wat wils is in onze business en dat we iedereen effectief wel aan het spelen kunnen krijgen. Het aanbod is zo gevarieerd en zo aantrekkelijk geworden de laatste jaren dat ik zonder problemen de nodige info kan bezorgen als mensen om iets speciaals vragen. Maar ook daar wringt vaak het schoentje ... wat willen de mensen eigenlijk? Ze willen eens een moeilijker spel, zeggen ze dan. Oké, raad ik hen dan een twilight imperium III aan? Natuurlijk niet, met wat moet je gaan vergelijken, wat kennen ze al? Af en toe is er een lichtpuntje ... we spelen graag Machiavelli en zoeken nog een cool spelletje. Maar wil je dan een soortgelijk spel met karakterkeuze, het betere familiespel, een deftig bordspel of toch liever een kaartspelletje met het nodige karakter?
Nog groter wordt de frustratie als je de unplugged spellen gaat vergelijken met de digitale versie van deze vorm van vertier. Tijdens één namiddagje in de winkel zagen we welgeteld vier (4!) exemplaren van Wii dance 3 over de toonbank gaan. Dat is dus een gemiddelde van één spel per uur ! Stel je voor dat we ditzelfde kunnen bereiken met een, laat-ons-zeggen-door-de-weekse-ticket-to-ride, dan zijn er per "winkel"dag acht topspellen aan de man gebracht. Het zou zeker een verrijking zijn voor elke huiskamer in Vlaanderen (en ver daarbuiten), maar deze strijd kunnen we jammerlijk genoeg niet strijden. Ongelijke middelen weet u wel? Maar zoals het verhaal gaat, kan zelfs de kleine, nietige tegenstander met een eenvoudig wapen het halen van de sterke, machtige kolos om het uiteindelijk te schoppen tot koning. Hopelijk komt ook het verkoopskroontje ooit op het juiste hoofd terecht, wij zullen er in ieder geval de god(en) voor aanroepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten